Czyja będzie Polska?

W PRL Jan Olszewski zadawał sobie pytanie, czy w ogóle doczeka niepodległości. Nie umiał na nie odpowiedzieć, ale uważał, że należy robić wszystko, aby doprowadzić do tego momentu. Po 1989 r. cały czas działał, nadal w stanie wyższej konieczności i bez zważania na bezpieczeństwo osobiste czy dobra materialne. Potrafił oprzeć się nawet najbardziej niecnym atakom. Nie miał w obowiązku poddać się…

Widział „pozostałości bardzo zasiedziałe i bardzo rozległe po tamtym systemie”. Bywał zawiedziony, także w ostatnich latach. Nigdy jednak nie zwątpił w sens swojej służby… Uważał, że „ta historia” wciąż trwa. Nie mógł myśleć inaczej, ponieważ zbyt dobrze pamiętał biało-czerwone chorągwie powiewające w trakcie Powstania Warszawskiego.

Jako prezes FAJO chciałabym doprowadzić do sytuacji, w której nikt nie poważy się nazywać ludzi zasłużonych dla polskiej niepodległości „oszołomami” i „olszewikami”. Takie epitety padały pod adresem Jana Olszewskiego i jego współpracowników. Szczególną wagę zamierzam przywiązywać do odkłamywania dziejów najnowszych. Na opracowanie i wykorzystanie wciąż czeka ogrom materiałów źródłowych, w tym zawartość archiwum Pana Premiera.

Mam świadomość, że realizacja powziętego zamysłu będzie wymagała demaskowania działalności dezinformacyjnej (kontynuowanej do dziś przy pomocy podobnych mechanizmów i zasadniczo mającej identyczne cele), jak i odkrywania roli środowisk wywodzących się z cywilnego i wojskowego komunistycznego aparatu bezpieczeństwa, nadal bardzo aktywnych w wielu dziedzinach życia.

– dr Justyna Błażejowska, prezes Fundacji